ande-ande lumut
Prabu klanaswanda tasik tilem pules lan ngipi petukan karo sekartaji (metu bayangane sekartaji) wonge ngiggo patih teko nangeake, sakbare sadar maringono patih dikonggkon ing jenggala kanggo ngelamar sekartaji.
Patih : “ prabu” (karo nggugah)
Prabu Klanaswanda : “oiyo, awakmu moro o ning jenggala, paranono sekartaji.”
Patih : “ana apa prabu?”
Prabu Klanaswanda : “Aku arep ngelamar Sekartaji”.
Patih : “siap prabu.”
Prabu Lembu Amiluhur karo prajurit kerajaan sik ngomongake keadaan jenggala sing tambah suram lan surut ing kabeh perkara. Panji Asmara Bangun dikongkon kanggo nggolek sarana panggonan. Patih Tamengkara teko kanggo nyampekake surat lamaran. Teko hal iku patih Kudanawarsa nesu lan nendang tamengkara menjobo.
Patih Kuadanwarsa : “sopo kowe?”
Patih Tamengkara : “aku arep nyampekake surat lamaran Sekartaji dateng prabu klanaswara”
Patih Kudanawarsa : “lamaran opo iki, aku ra peduli, metuo menjobo.” (karo nesu lan nendang Tamengkara menjobo)
Pergelutan antarane prajurit jenggala ngelawan patih tamengkara lan anak buahe. Prabu amiluhur teko nengahi, pura-pura lamaran iku diterima, tapi dee diblituki secara alus ben dee cepet mbalek ing bantara angin.
Prabu Amiluhur : “wes-wes ojo gelut, tak terima lamarane.” (karo tiba-tiba teko nengahi pergelutan)
Prabu Tamengkara : “matur suwun prabu.”
Patih tamengkara lan para prajurit tasih dateng perjalanan. Klanaswandana metu lan nakokake perkara lamaran iku. Sakwisi kuwi patih tamengkara njelasake perkoro kelak arak-arakan pengantin ke Jenggala ing dino seloso kliwon, wulan jumadilawal tahun Dal. Klana Swandana keroso nek kui dibujuki. Akhire wonge ngutus patih tamengkara mbalik ing bantar angin. Klana swandana berangkat untuk mencuri sekartaji.
Klana Swandana : “patih tamengkara!”
Patih tamengkara : “inggih prabu.”
Klana Swandana : “ Piye lamaran ku marang sekartaji.”
Patih Tamengkara : “lancar prabu lamarane diterimo lan kelak arak arakan pengantin ke jenggala ing dino selasa kliwon, wulan Jumadilawal tahun Dal.
Klana Swandana : “mosok!!!… ora mungkin aku direstoni segampang iki, mesti aku iki di bujuki karo Prabu Amiluhur. Ra terimo aku (karo nesu-nesu)
Klana Swandana : “ Patihhh!! kowe mbalik o ing bantar angin aku tak mangkat nyulik sekartaji.”
Sekar Taji lan Emban lagi guyon. Prabu Klana Swandana teko arep nggowo Sekar Taji. Sekar Taji arep dicekel tapi sekar taji njerit lan mblayu. Panji Asmara Bangun teko langsung nonyo Swandana ngganti mlayu. Prabu Amiluruh teko. Sakwise dijelasne kabeh mula asmara bangun diutus nggoleki sekar taji.
Sekar Taji : “Emban.. cubo delengen iki kupu-kupu ne apik?”
Emban : “ Iyo, warnane akeh delengen ng kono kar yo enek kupu-kupu. (karu nduduhi kupu-kupune maeng tiba-tiba enek Prabu Klana Swandana teko nyekel sekar taji)
Sekar Taji : “ aduh uculake.” (akhire ucul banjur mblayu lan njerit)
Prabu Klana Swandana : “ mandek sekartaji.”
(teko mburi panji asmara bangun teko lan nonyo klana swandana nganti bonyok)
Prabu Asmara Bangun : “minggat oo kono swandana ora usah ngolek sekar taji maneh.”
(Prabu Klana Swandana banjur mlayu lan prabu amiluhur teko)
Prabu Amiluruh : “ Mari ono opo iki?”
Prabu Asmara Bangun : “ sekar taji mlayu arep dicekel karo klana swandana.”
Prabu Amiluruh : “sekartaji mlayu? Sak iki golek ono sekartaji sampek ketemu.”
Prabu Asmara Bangun : “nggih Prabu.”
Klenting-klenting lagi njupuki semanggi ing rawa. Teko klenting kuning melu njupuk. Klenting-klenting nesu klenting kuning dihajar lan ditinggal ngaleh. Klenting kuning nangis kejer. Tiba-tiba teko bangau kalpika nulung njupuki semanggi nganti keranjang kui amber. Lalu klenting kuning nggowo mulih.
Klenting kuning : “ Aku melu njupuk semanggi ing kene ya?”(karo njupuki semanggi)
Klenting abang : “Sopo sing ngolehi awakmu njupuk semanggi ning kene!”
Klenting biru : “ iyo melu-melu ae senengane.” ( karo nendang keranjang klenting kuning nganti jebol)
Klenting ijo : “ wes-wes tinggal muleh ae klenting kuning. Ora usah diajak.”
(klenting kuning nangis lan njupuki keranjang lan semanggi sing wes kecer kebeh ing rawa.)
Bangau kalpika : “ Ojo nangis cah ayu. Kene tak tulungi njupuki semanggi ing rawa.
Klenting kuning : “ sopo kowe?”
Bangau kalpika : “ Aku iki Bangau kalpika. Iki cah ayu semanggine wes ojo nangis maneh ya?”
Klenting kuning : “ nggih matur nuhun bangau.”
Bangau kalpika : “ iyo wes sak ik kowe ndang muleh ng omah.”
Rondho lagi lungguh ngenteni anak-anak e. kelenting-klenting teko ora ngowo opo-opo. Sakwis e kuwi klenting kuning teko nggowo sekranjang semanggi. Sak wise krenjang ditaruh ing ngguri. Klenting kuning dikon isah-isah dandang ing kali. Klenting kuning akhire mangkat.
B. Rondho : “loh nduk semanggine endi?”
Klenting-klenting : “ora intuk mbok.”
( Klenting kuning teko karo nggowo sekranjang semanggi.)
Klenting abang : “loh kranjang ko endi kui bukane kemau uwis rusak.”
(klenting kuning ora nyauri)
B. Rondho : “wes sakiki kowe klenting kuning dandang ning ngguri resikono ing kali.”
Klenting kuning : “ tapi mbok aku uwes njupuk semanggi.”
B. Rondho : “rasah tapi-tapi ndang mangkat.”
Klenting kuning : “nggih mbok.”
Ing pinggir sungai Klenting kuning lungguh karo roso sedihe. Klenting-klenting teko langsung ngajar entek-entakan klenting kuning. Klenting kuning nangis sak nangise. Maringono klenting-klenting kuwi ngaleh. Gak suwi maringono teko seekor bangau ngekek i pertolongan. Dandang reget iku diresikki nganti resik. Sak bare bar bangau iku nagih janji ning klenting kuning. Klenting kuning sanggup asal de'e diwehi sayap bangau sebelah kiri. Sayap bangau barngono diketok maka dee menjelma dadi dewa lan klenting diwenehi pusaka
Bangau : " hey klenting kuning, endi janjimu?"
Klenting kuning : " iyo aku sanggup, asal kowe ngekek i sayap sebelah kirimu
B. Rondo ngewenehi ngerti ning anak-anake yen ing desa karang wulusan ana wong enom ganteng sing jenenge Andhe-Andhe lumut. Bar ngono dee langsung ngunjungi merono. Sakwise ngerias awake dewe, dee langsung budhal. Klenting kuning teko karo nggowo dadang sing uwis resik lan mengkilat. Dee nakokne mbak-mbakyune sing lungo. Sakwise dijelasno, dee yo berniat nyusul mbakyu-mbakyune. Bar ngono B. Rondho ngerias klentng kuning nganggo tai ayam, maringono dikongkong budhal.
B. Rondho : " ndukk, kae lo ning karang wulusan ana wong enom ganteng, jenenge Andhe-Andhe lumut."
Klenting-klenting : " waduh, awakdewe kudu merono, ayo macak ing ayu disik.."
Klenting-klenting wis macak ayu lan langsung budhal. Maringono klenting kuning teko.
Klenting kuning : "mbok, kae macak ayu kabeh arep menyang endi?"
B. Rondho : " arep ning Andhe-Andhe lumut. Wong enom ganteng, omahe desa karang wulusan. Ayo rene tak pacak i ayu ben menowo dilamar lan budalo nyusul mbakyu-mbakyumu."
Klenting kuning : " iyo mbok, aku pacakono sing ayuu."
Klenting-klenting teko iing pinggir bengawan. Dee gak iso nyebrang amargo bengawane banjir. Tiba-tiba muncul cuyu kangkang raksasa. Cuyu kuwi gelem nggowo klenting-klenting nyebrang ngelewati banjir, asal imbalane sepadan. Dee setuju barngono disebrangne siji siji karo cuyu kangkang. Klenting kuning teko njaluk disebrangno. Kepiting kui gak gelem, barngono bengawan kui dipikul nganggo pusakane klenting kuning sampe dadi surut lan garing. Klenting kuning gamoang langsung nyebrang. Sakbare nyebrang, klenting kuning mbalekne bengawan iku koyok asale.
Cuyu kangkang : " hey para klenting, aku gelem nyebrangne kowe kowe tapi bar ngono kudu gelem ngambung aku siji siji."
Klenting-klenting : " oke setuju, tapi sebrangno disik." (cuyu nyebrangne klenting siji siji)
Klenting kuning : " aku sebrangne pisan yo."
Cuyu kangkang : " emoh, kowe elek."
Klenting kuning : " oke aku tak nyebrang dewe." (kleting kuning karo ngetokne pusakane)
B. Rondho lungguh dewean. Gak suwi teko klenting-klenting siji siji, dee menyatakan cinta ning andhe andhe lumut. B Rondho ngonkon mudun teko panggung nggone dee tapa. Bergiliran nyatakake cinta tapi gak sijipun diterima. Klenting-klenting iku maringono mbalek muleh.
Gak suwi barngono klenting kuning teko lan berniat podo. Andhe andhe lumut ndelok klenting kuning teko. Andhe mudun teko panggung. Andhe bersedia ndandekne klenting kuning sebagai istri. Klenting kuning ngeroso seneng soale dee ngenali andhe sing tibak e suamine dewe. Dekne maringono pamit marang B. rondho lan mbalik ing jenggala.
B. Rondho : "mas, ayo mudun, ana klenting klenting sing arep nyataake cinta. Mas bisa nerima lan ora."
Klenthing abang : "mas aku tresno karo awakmu mas, gelem opo ora sampeyan dadekne aku sebagai istrimu?"
Andhe-Andhe lumut : " tidak"
Klenting ijo : " sediakah sapeyan dadi suamiku nas?"
Andhe-Andhe lumut : "tidak"
Klenting biru : " mas, maukah sampeyan menikshi aku,m?"
Andhe-Andhe lumut : " tidak"?
Klenting kuning : "mas, aku pengen sampeyan dadi suamiku, saget mboten?"
Andhe-Andhe lumut : "istriku?"
Klenting kuning : "suamiku? Niki sampeyan?"
Barngono andhe andhe lumut lan klenting kuning pelukan dan urip bahagia
Tidak ada komentar:
Posting Komentar