Arwah Cemburu
Ing sawijining desa ana kembang desa kang misuwur yaiku Sri wulan. Dheweke asring diomongake karo wong-wong ing deso iku. Dino kuwi Sri Wulan kaliyan rewange lagi bali saka pasar. Wong-wong sing ndelok Sri Wulan podo bisik-bisik.
Agus: Eh deloken kae lo Sri Wulan
Joko: Wo iyo lagi bali teko pasar dheke.
Bayu: Isih isuk tapi wis ayu wae.
Agus: Ndang disopo!
Joko: Awakmu wae.
Bayu: Emoh aku.
Sri Wulan ora sadar dheweke dadi omongan, dheweke omong-omongan karo salah siji rewange.
Sri Wulan : Apa awake dhewe mau wis tuku bawang?
Rewang : Sampun.
Sri Wulan: Wo yo wis tak kiro lali.
Ing sawijining omah gedhe ing deso iku pak Gutomo kaliyan garwane lagi ngomongake anake yaiku Sri Wulan. Pak Gutomo kaliyan garwane ngrembugake sopo sing bakal dadi mantune. Ing selo-selone rembugan teko Pamuji anake pak lurah deso iku.
Pamuji: Sugeng Injing pak.
Pak Gutomo : Wo Pamuji ana apa kok mrene?
Pamuji: Kula badhe tangklet sawah ingkang bapak sade.
Pak Gutomo: Ngono to.
Urung bar nek omong-omongan pada teko tamu-tamu sing arep nglamar Sri Wulan. Sri wulan sing lagi mulih saka pasar kaget ana rame-rame ndek omahe.
Sri Wulan: Ana apa iki?
Pak Gutomo: Iki lo wong-wong podo arep nglamar awakmu nduk.
Sri wulan: Kok akeh banget pak?
Akhire Sri Wulan karo ibune ngrembug lan nggawe keputusan.
Sri Wulan: Amargo wong sing arep nglamar aku akeh, aku mutusne sopo wae sing iso nggowo mas kawin wong lanang lumpuh banjur wong iku sing bakal tak pilih.
Sak bare ndelok ayune Sri Wulan, Pamuji kepingin melu nglamar Sri wulan. Banjur dheweke nggolek wong lanang sing lumpuh.
Ing sawijining omah kang sederhana urip Nardi, Warsih, lan simbok e. Dino iku Nardi lungguh dewekan. Dheweke lagi susah amarga Nardi wong lanang sing lumpuh.
Warsih: Nyapo wajahmu nelongso ngono mas?
Nardi: Ora opo-opo Dhik.
Simbok: Nyapo to le? Apa kowe isih susah karo keadaanmu saiki.
Nardi: Ora mbok.
Warsih: Ojo susah mas, aku isih nerima panjenengan sampek saiki.
Simbok: Aku tau ngimpi nek awakmu diobatikaro kayu cendana putih kowe bakale mari.
Nardi: Tenan to mbok?
Sak durunge simbok e njawab, Pamuji teko ndek omahe
Pamuji: kulo nuwun
Nardi: Nggih, ana apa Ji?
Pamuji: Aku arep njaluk tulung, sampeyan iso melu aku ndek omahe pak Gutomo?
Nardi: Ana apa kok moro mrono Ji?
Pamuji: Aku pingin nglamar Sri Wulan, syarate yaiku nggowo wong sing lumpuh. Apa awakmu iso nulung aku Di?
Nardi: Yo wis ayo rono.
Sakbare intuk persetujuan saka Nardi, Pamuji nyeluk tukang pikul gawe nggowo Nardi moro menyang omahe pak Gutomo.
Ing omahe pak Gutomo wis akeh wong kang pingin ndelok sayembara iku. Pamuji teko karo Nardi sing dipikul. Pas ndelok Nardi, Sri Wulan langsung mlayu lan ngerangkul Nardi. Warsih garwane sing ndelok kedadean kuwi nesu.
Warsih: Kurang ajar! wani-wanine kowe ngrangkul bojoku.
Warsih banjur nyeret Sri Wulan ngalih adoh saka omahe. Wong-wong lan pak Gutomo gupuh lan nututi Warsih karo Sri wulan. Banjur sakwise teko ing sawijining panggonan Warsih ngelokne Sri Wulan.
Warsih: Kowe kuwi ngerti apa ora nek Nardi kuwi bojoku. Kok sak penake dhewe ngrangkul bojoku. Apa kowe sengojo nggawe sayembara supaya iso ngrangkul bojoku!
Sri Wulan: Aku njaluk sepuro, aku ora ngerti.
Warsih: Halah alasan wae, kowe kuwi mbujuk. Dasar wong wedok ora nduwe isin!
Pak Gutomo sing ndelok anake digawe isin ndek ngarepe wong akeh ora biso nahan nesune. Dheweke mbatek Warsih ngadoh saka Sri wulan lan digepuki sampek mati. Sakwise mateni Warsih pak Gutomo ngajak Sri Wulan mulih. Nardi sing ndelok bojone diseret pak Gutomo ora bisa nyapo-nyapo amargo dheweke lumpuh. Nardi mung iso nangisi jasade bojone sing wis mati.
Nardi: Bojoku, nyapo kok iso koyok ngene. Pancen iki kabeh salahku.
Nardi ora sadar yen darah sing ngalir saka jasade Warsih ngenani sikile lan iso nambani sikile sing lumpuh. Nardi banjur nggendong jasade bojone lan mandek ing ngisore wit gawe ngubur jasade Warsih. Amargo atine susah sak wise ditinggal Warsih dheweke dadi ora iling lan seneng ngamuk.
Sak mbendina tingkahe soyo nemen. Dino kuwi nardi lagi mlaku-mlaku ing deso
Agus: Nardi, aku melu sedih amargo kedadean sing dialami bojomu.
Joko: ojo susah terus. Ikhlasne wae.
Nardi: menengo kabeh kowe kabeh. Pancene ora bakal ana sing iso ngrasakne larane atiku
Bukk!!
Nardi nonyoni Agus sampek bonyok. Dheweke ora mandek nonyoni Agus.
Agus: Ampunn, aku ora nduwe maksud nyinggung awakmu Di
Nardi: menengo kowe
Joko: Wis mandek Di, kowe wis koyok wong edan.
Ganti Joko sing ditonyono Nardi. Wong-wong sing lewat lan ndelok kedadean kuwi ngadu marang pak Gutomo.
Bayu: Pak Gutomo, Nardi Nggawe ulah malih
Pak Gutomo: Nyapo, Nardi nonyoni wong maneh?
Bayu: Inggih pak Nardi nonyoni agus lan Joko lan ora gelem mandek.
Pak Gutomo: Yo wis ayo saiki awake dhewe nglumpukne wong-wong gawe nyekel Nardi.
Bayu: Napa butuh gaman pak?
Pak Gutomo: Komgkonen wong-wong gowo watu wae.
Banjur wong-wong podo nggoleki Nardi lan sakwise petuk wong-wong ngroyok Nardi. Wong- wong nyeret nardi moro menyang jurang.
Pak Gutomo: Kowe pancen pantes mati, dasar wong edan
Bayu: kowe wis sering nonyoni wong sing ora salah
Wong-wong mulai nguncali watu Nardi sampek ceblok menyang jurang lan mati. Pas keadean kuwi arwah Warsih metu saka kuburane gawe balas dendam.
Sakwise Nardi mati, keadaan ing deso mulai normal maneh. Bengi kuwi ana wong-wong sing jogo ndek gardu lan asik omong-omongan.
Agus: Untunge si Nardi wis mati, nek jik urip mesti ngrepoti wong akeh.
Bayu: Iyo bener, Nardi kan wong edan, pancen pantes mati hahaha
Joko: ojo ngomong ngono, nek arwahe mbalik maneh piye
Bayu: ana-ana wae kowe kuwi yo ora bakal kedadean
Agus : Bayu bener kuwi kan mung ana ing crito
Banjur ngguyu bareng. Wong-wong kuwi ora ngerti yen lagi diawasi karo arwahe Warsih ndek nggurine wit. Banjur Warsih ngeden-ngedeni Bayu, Agus, lan Joko. Ngeroso enek sesuatu sing ora beris ndek walike wit, Agus gelagapan.
Agus: eh....eh....op -opo kuwi?!
Joko: Ana apa to awakmu ndelok apa?
Bayu sing ngerti melu keweden
Bayu: A....ana Warsih!!!
Joko: Ndi ndi?
Bayu : nggurimu!!!
Sakwise Bayu, Joko, lan Agus mlayu saka gardu.
Bengi iku ing kamare, Pamuji lan Sri Wulan tukaran. Amargo Pamuji wis kesel karo sikape Sri Wulan, Pamuji akhire mulih ing omahe. Bayangane Nardi muncul nekani Sri Wulan Ing kamare. Ndelok Nardi ana ing ngarepe Sri Wulan banjur ngerangkul Nardi.
Sri Wulan: Aku kangen sampeyan Di, aku tansanh ngenteni sampeyan Di.
Nanging ora ana jawaban saka Nardi. Sri Wulan keroso ana sing aneh. Sri Wulan ngeculne rangkulane banjur Nardi berubah dadi Warsih.
Sri Wulan: Warsih?!!!
Warsih: Kowe kudu mati!
Warsih nekek gulune Sri Wulan sampek mati. Sakwise arwahe Warsih moro nggoleki Pamuji. Pamuji kaget ana arwahe Warsih, banjur Pamuji ditekek gulune sampek mati. Jasade Sri Wulan ditemokake karo wong tuane. Jasade Pamuji ditemokake karo anggane. Banjur tanggane ngelapor ing pak lurah.
Pak lurah: Iki ulahe arwahe Warsih, awake dewe kudu ngebarne asalah iki.
Warga: Mangga nemoni pak kiyai mawon pak.
Sak bare pemakaman Sri Wulan lan Pamuji, warga moro ing pak kiyai
Pak Lurah: Ulah arwahe Warsih wis ngganggu warga, pripun pak kiyai?
Pak kiyai: kita kudu marani makame Nardi lan Warsih pak.
Pak Lurah: Nyapo kok kudu moro rana pak kiyai?
Pak lurah: arwahe Warsih lan Nardi kudu didongani supaya tenang pak.
Pak Lurah lan warga grudukan mara ing makame Warsih lan Nardi nddongani supaya arwahe tenang. Sakwise ndongani krungu suara jeritan tangise Warsih. Banjur Narsih lan Wardi wis ora ngetok ing desa kuwi maneh.
Tamat
Tidak ada komentar:
Posting Komentar