Gembong Singoyuda
Ing sawijining dina, Harun teka ing kutha. Dheweke katon bingung, ora suwe teka wong sing ora dikenal.
Dagelan : “ Nuwun. ‘’
Harun : “ Nggih, ngapunten panjeneganesinten nggih? “
Dagelan : “ Aku arep mlaku-mlaku isuk lo mas. Apa kuwi jenenge jogging.
Harun : “ Oh mekaten, tepangaken kula Harun, panjenengane sinten?”
Dagelan “ Aku dhewean mas, kepengen mlaku-mlaku wae ben awakku sehat.”
Harun : “ Lha nggih, njenengan niku sinten pak?”
Dagelan : “ Oalah sampean kenalan karo aku ngono to?”
Harun : “ Nggih bapak, asmanipun panjenengan sinten?”
Dagelan : “ Jenengku Jali mas, sampean menyang kene golek opo yo?. Kok sajake bingung.”
Harun : “ Niki lho pak, kula madosi alamat griyane kangmas kula, tapi kula mboten ngertos daerah mriki.”
Dagelan : “ Coba kene alamate, menawa aku weruh.”
Harun : “ Niki pak, mangga.”
Dagelan : “ Oh iya aku ngerti, sampean mengko metu kono belok kiri lurus wae, rasah nyawang spionmu sing marai ati nambah mbebani.”
Harun : “ Lho pripun to pak, kok malah nyanyi?”
Dagelan : “ Hahaha, lha lagune penak mas, tapi bener kok alamate iki. Sampean metu dalan kui trus belok kiri lurus wae ngko omahe ning sekitar kono. “
Harun : “ Oh nggih pak. Matur nuwun nggih. “
Dagelan : “ Iyo mas.”
Sejene ning wektu sing podo, Ilyas lagi meneliti lan nandatangani laporan karyawan sing ora pengen diganggu sopo wae.
Ilyas : “ Aja enek sing ngganggu aku! “
Karyawan : “ Nggih Pak. “
Ilyas : “ Mengko nek enek wong sing gak penting nggoleki aku, usir wae ya. “
Karyawan : “ Siap Pak. “
Akhire Harun teka ning alamat sing dituju. Dekne ndelok ana Kantor, banjur takon salah sijine karyawan ning kono mengenai kangmase.
Harun : “ Nyuwun sewu mas. “
Karyawan : “ Inggih wonten napa? “
Harun : “ Napa sampean ngertos kangmas kula? “
Karyawan : “ Kula mboten ngertos mas. “
Harun : “ Mosok ora weruh mas. “
Karyawan : “ Mboten mas, mending sakniki sampean medal saking mriki! “
Ilyas krungu ana suara wong ribut ning njobo, dheweke langsung metu saka kantore.
Ilyas : “ Ana apa iki? “
Karyawan : “ Niki pak wonten tiang madosi kangmase, tapi kula mboten ngertos.
Ilyas : “ Hei kowe, luwih apik awakmu metu tekan kene, ngganggu wae .”
Harun : “ Aku ning kene nggoleki kangmasku. “
Ilyas sing wes ora sabar akhire nembak tangane Harun.
Ing dalan sakwise metu saka kantor, Harun mlaku terseok-seok amarga tangane sing ketembak mau. Banjur dheweke ketemu Singoyudha.
Singoyudha : “ Mas sampean kenek apa iki?”
Harun : “ Tangan kula ketembak pak.”
Singoyudha : “ Oalah ngono, yowis ayo melu aku gek ndang tak obati tanganmu. “
Harun : “ Nggih pak. “
Akhire Harun melu ning omahe Singayudha supaya tangane isa diobati.
Singoyudha : “ Kene tangane, apa sebabe kok sampean isa ketembak? “
Harun : “ Kalawau madosi kangmas kula dhateng kantor tapi mboten kepethuk malah kula diusir lan ditembak. “
Singoyudha : “ Yowis iki kan tanganmu wis dak obati, saiki mending sampean mulih wae yo. “
Harun : “ Inggih pak, matur suwun. “
Singoyudha : “ Iya padha-padha.”
Dene ing kantor, Ilyas nesu-nesu marang karyawane sing teledor.
Ilyas : “ Sampean-sampean iki iso kerja apa ora? “
Karyawan : “ Ngapunten pak. “
Ilyas : “ Kerja kok kaya ngono. “
Karyawan : “ Sepindah malih ngapunten pak.”
Ilyas : “ Yowis tak ngapura.”
Singoyudha sing isih pegel karo kedadeane Harun mau akhire mara ning kantore Ilyas gawe ngilingake.
Singoyudha : “ Ilyas apa sing kok perbuat marang Harun?”
Ilyas : “ Aku mung nembak tangane, ana apa awamu mrene ? “
Singoyudha : “ Aku bapakmu, aku mara rene gawe ngilingake kowe lhe. “
Ilyas : “ Kowe dudu bapakku. “
Banjur, Ilyas mengeroyok lan nembak Singoyudha, kang di ewangi anak buah . Nanging kabeh mau ora mempan. Amarga wedi Ilyas lan anak buahe banjur mlayu.
Dhene ing ladang sing wis ngerteni kalemahan Singoyudha. Dheweke banjur marentah anak buah e gae ngadhepi Singoyudha lan dheweke golek gedebog.
Ilyas : “ Awakmu kabeh saiki serang Singoyudha, aku sekk ana urusan sedhela.”
Anak buah : “ Ashiiiaap…”
Ilyas : “ Hahaha….. akhire aku weruh kalemahanmu.”
Ambarengi Singoyudha dikeroyok anak buah e Ilyas, banjur dheweke teka karo nggawa gedebog.
Ilyas : “ Hei Singoyudha saiki aku wes weruh kalemahanmu.”
Singoyudha : “ Dasar pengecut.”
Ilyas sing wes nesu banjur nggepuki Singoyudha nganggo gedebog, Singoyudha langsung ambruk.
Ilyas : “ Ayo ngalih saiki.”
Anak buah : “ Siap pak bos.”
Sakwise ditinggal ngalih, Singoyudha banjur ditulung karo Slamet lan digawa mulih.
Ana salah sawijining omah ing desa, Ginah lan Embok lagi jagongan, banjur saka kadohan katon Slamet sing nggawa Singoyudha kang sak kujur awake babak bundas.
Ginah&Embok : “ Ana apa iki met?”
Slamet : “Ora ruh aku, ayo iki gek ndang ditulungi.”
Embok : “ Yowis gek ndang digawa mlebu trus diobati.”
Ginah lan Slamet mara ning mburi omah, kari Embok sing ngancani Singoyudha, akhire Singoyudha sadar, dheweke eling yen Embok iku bojone.
Singoyudha : “ Dhik awakmu iki bojoku to?”
Embok : “ Iyo mas.”
Singoyudha : “ Tapi bocah-bocah aja sampek weruh yo yen awak e dhewe iki wong tua ne.
Embok : “ Inggih kangmas.”
Slamet lan Ginah metu, Singoyudha ngenalno yen dheweke iku Mbah Dipo saka gunung kidul.
Singoyudha : “ Aku Mbah Dipo saka gunung kidul. Yen ana apa-apa sampean-sampean kabeh dolan mrana yaa, yowis aku tak pamit dhisik, matur suwun wis nulung aku.”
Embok lan Ginah : “Inggih mbah sami-sami.”
Slamet : “ Aku yo arep pamit ngadu nasib ing kutha.”
Ginah : “ Ati-ati ya mas.”
Surti lagi maca koran ning ruang tamu, dhene Ibune lagi ngitung kebutuhan sedina-dina. Mara-mara ana perampok teka lan mbegal kabeh banda.
Ibu Surti : “ Heh aja mlayu, tuluungg tuluunggg ana perampok.”
Perampok : “ Ayo godak terus sampe sukses yuu.”
Ibu Surti : “ Kurang ajar ya kowe, titeni sampe kecekel ajur kowe.”
Surti sing krungu suarane Ibune langsung mlayu mengarep karo telfon polisi.
Surti : “ Halo pak, wonten perampokan ing griya kula.”
Polisi : “ Siap laksanakan, kami akan segera meluncur.”
Surti : “ Oke pak matur suwun nggih.”
Sakwise ngenteni, akhire Polisi teka lan langsung meriksa TKP. Polisi nemu pisau berlabel Gembong Singoyudha, banjur ngelacak ana ngendi panggone Singoyudha.
Ing dalan Surti kepethuk Slamet sing lagi mulih dines.
Surti : “ Mas Slamet ning omahku ana perampokan.”
Slamet : “ Lhadala terus kepriye?”
Surti : “ Mau aku wis nelpon Polisi mas.”
Slamet : “ Yowis awakmu gek ndang mulih saiki.”
Surti : “ Lha sampean pripun mas?”
Slamet : “ Aku arep ngelacak perampok e dhisik.”
Surti : “ Nggih pun mas, aku mantuk dhisik yaa, sampean sing ati-ati.”
Slamet : “OK.”
Ing salah sawijining alas, Singoyudha semedi banjur Slamet teka njaluk tulung.
Slamet : “ Mbah Dipo, kula badhe nyuwun tulung.”
Singoyudha : “ Njaluk tulung apa lhe?”
Slamet : “Badhe nyuwun tulung supados saget mbantu nyekel Gembong Singoyudha.”
Singoyudha : “ Ora usah di cekel.”
Slamet : “ Lha wonten punapa mbah?”
Singoyudha : “ Amarga Si Gembong SIngoyudha kui aku.”
Sakwise ngerteni yen dheweke Gembong Sinoyudha, Slamet bnajur telpon Polisi. Akhire Gembong Singoyudha di cekel lan di gawa ning Kantor Polisi.
Dhene ning omah lagi rame, amarga lagi ana acara ulang tahune Slamet. Ora suwe Ilyas teka banjur gawe kerusuhan.
Slamet : “ Matur suwun gae kanca-kanca kabeh sing wis teka ning kene.”
Para tamu : “ Sama-sama.” (karo tepuk tangan)
Mara-mara Ilyas lan kanca-kancane teka lan langsung nggawa lunga Slamet.
Ing Kantor Polisi, si Singoyudha lagi di Introgasi karo Polisi tapi teka si Bujsng sing melapor yen Sersan Slamet diculik karo Ilyas .
Bujang : “Lapor ndan, Sersan Slamet telah diculik oleh Ilyas.”
Polisi : “ Bagaimana bisa.”
Bujang : “ Waduh kula boten ngertos pak.”
Singoyudha sing krungu yen Slamet diculik langsung mlayu, Polisi lan si bujang langsung nggodhak Singoyudha.
Ilyas nggawa Slamet ning tengah alas lan ngongkon anak buahe gae siap-siap nembak Slamet.
Ilyas : “ Ayo siapno kabeh alate!”
Anak buah : “ Siap bos.”
Sakwise siap arep nembak Slamet, mara-mara teka si Singoyudha gawe nyelametake Slamet. Ananging kabeh tembakan Ilyas lan anak buahe ora mempan.
Ilyas : “ Kepriye iki? Kok ora iso?”
Anak buah : “ Di jajal pisan maneh bos.”
Ilyas : “ Cepat laksanakan.”
Nanging Polisi mau teka lan langsung nangkap kabeh sing ana ing TKP.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar