09. Danda Faza K "Bangunan Lawas"

Bangunan Lawas

Dening Danda Faza K

Sawijine dino ono keluarga anyar sing pindahan moro suatu kutho ing Jawa Timur. Limang dino sak wis e pindahan ning omah anyar Johan diajak karo bolo anyar yaiku Budi, Doni, lan Andi ning kutho anyar e iku kangge ngenalne Johan lingkungan anyar e sing di tinggal i Johan. Pas awan Johan, Budi, Doni, lan Andi mubeng kutho karo ngenalne daerah daerah anyar sing ugung dikenali karo Johan. Pas  perjalanan sak wis e ngenalne daerah daerah kangge Johan bocah papat kuwi lewat bangunan sing isek apik tapi gak enek wong sing ninggali lan sepi.

           

Johan takon : “Cah... iku bangunan opo?”

            Andi jawab : “Ayo muleh ae luwih apik ojo bahas bangunan kuwi.”

Doni jawab : “Oalah. bangunan kuwi to, kuwi bangunan wis gak tau digawe teko biyen          nganti sak iki.”

Johan takon : “ lha kok gak digawe maneh?”

Budi jawab : “Biyen ning bangunan iki jarene tau enek pembunuhan sak keluarga han...”

Doni : “Ayo kapan kapan melbu ning bangunan iki, piye?”

Johan lan Budi “Ayo”

Saben Johan lewat bangunan iku Johan penasaran karo isine ning bangunan iku, pas bengine kuwi Johan diutus ibune kangge tuku belonjo kangge masak Johan pas lewat bangunan lawas iku gak sengojo delok uwong sing melbu ing bangunan kuwi tapi pas Johan muleh sak wis e diutus ibune belonjo kangge masak Johan lewat bangunan lawas iku maneh gak sengojo ndelok uwong sing kemau melbu bangunan kuwi metu. Dino sesok e Johan ceritakne ing koncone masalah sing kemau bengi Johan delom ing bangunan iku.

Johan takon       : “Kemau bengi aku diutus ibuku blonjo pas lewat bangunan lawas iku kok  enek sing melbu metu bangunan kuwi ya kan wis gak digawe maneh bangunan e iku.”

Budi jawab       : “Gak mungkin lah enek uwong sing melbu ning banguna iku kandene iku pas bengi kan paling awakmu ngayal kandene bengi bengi opo ketok kan.”

Johan jawab      : “Iyo sih kandene bengi kurang ketok jelas.”

Andi                  : “Oh yo sesok kan jarene apene melbu ndek bangunan lawas iku kan, aku gak melu sek.”

Doni takon        : “Alah gak wani kan awakmu?”

Andi jawab       : “Iyo ancene gak wani aku karo bangunan lawas iku.”

Doni                  : “Berarti iki Cuma aku, Budi, lan Johan tok, sesok ya cah...”

Johan lan Budi  : “Ok Don.”

Dino sesok e Budi, Doni, lan Johan ing ngarep e bangunan lawas iku Budi cerito ning Johan lan Doni

Budi    : “Biyen ing bangunan iki tau enek pembunuhan sak keluarga, pembunuh e iku congkel mripat e bapak e ning keluarga iku lan sing ibu ne ning keluarga iku dibacok anak anak e teko keluarga iku diracuni.”

Doni    : “Ayo langsung melbu ae.”

Johan, Doni, lan Budi melbu ning bangunan lawas iku lewat pintu ngarep bangunan, bocah telu iku melbu ing ruang tamu lan pawon gawe senter amargo ing bangunan iku peteng lan gak enek lampu. Sak wis e ning pawon lan ruang tamu Johan, Doni, lan Budi melbu ning “basement” bangunan iku sing pembunuhan e dilakoni.

Doni    : “Ning kene iki pembunuhan e dilakoni.”

           

Sak wis e teko “Basement” Johan, Budi, lan Doni metu teko bangunan lawas iku, Johan takon ing koncone.

“Aku gak delok enek sing aneh piye menurutmu?’

“Aku ogak”

“Aku yo ogak”

“Aku ogak delok opo opo”

Johan, Budi, lan Doni ngeroso lego amargo dikirakne gak enek sing aneh akhir e bocah telu iku muleh ing omah e dewe dewe. Johan, Budi, lan Doni ora sadar sing ngomong “Aku ogak delok opo opo” iku korban pembunuhan sing dicongklel mripate.