Sabtu, 12 Oktober 2019

14. Ildan Ergapradani "Cerkak Bahasa Jawa"

CERKAK BAHASA JAWA
 Dening Ildam Ergapradani

Ulangan semester ganjil wis tak lakoni kanthi tenanan. Aku saiki kelas 11 SMA Negeri ning kecamatanku Nganjuk. Aku biasa diceluk  Bagong ning kanca-kanca lan sapanunggalane. Aku nduwe adhik kelas 1 SMP jenenge Lia, dheweke sekolah nang cedhak omah. Bapakku bakulan menyang tengah kutha. Ibukku ngewangi bapakku bakulan. Aku saben dina yen arep mangkat sekolah mesti ngeterne adhikku dhisik marang sekolahane amarga sakjalur. Aku karo adhikku ora tau akur, kaya kucing karo tikus sing gaweyane kerah wae. Dina iki dina sing tak enteni, arga arep andum rapot. Rapotku karo rapote adhikku sing jupuk bapakku. Bapakku siap siap budal menyang sekolahanne adhikku dhisik amarga undangange dhisik nggene adhikku. Aku melu ibukku njupuk rapote adhikku dhisik sakdurunge jupuk rapotku.
                “Dhik, kowe semester iki oleh juwara ora?” pitakonku marang adhikku.
                “Woh, yo mesti to mas, ngawur wae aku mesti oleh biji apik ya!” karo rodok sinis ning aku.
                “kowe oleh? Haha aku ora percoyo dhik” jawabku emoh kalah.
                “ wis ta mas, dhik aja tukaran bae rapote durung diandum kok wes rame dewean ta, padha dunga bae ta men apik kabeh kabeh kok malah tukaran” bapak nengahi omonganku karo adhikku.
                “ Mas sik loh pak sing marai dhisik!” karo anyel duding aku.
                “ wis-wis dhik aja salah-salahan ya” pituture bapak karo ngelus pundhake adikku.
                “ ha mboh wi pak adhik i” jawabku anyel.
                “ ssst gak pareng” bapak nengahi maneh. Ngenteni jenenge adhikku di celuk suwi banget.
                “mas, dhik yen oleh juwara siji bpak lan ibuk wis sepakat bakal menehi hadiah amarga rekasamu, nanging hadiah iku wujude barang sing kok butuhake men ora mubadzir.”
                “inggih pak, mugo-mugo aku oleh juwara siji pak,” jawabku kanthi semangat.
                “aku iya ta mas,pak aku ya bakal juwara siji ya.” Sahutane adhikku emoh kalah.
                “Hlah, pak yen ora oleh juwara siji piye pak?” pitakonku rada melas.
                “ yen durung oleh juwara siji ya ora papa, nanging yen isih oleh juwara siji, loro, telu isih oleh hadiah. Luwih saka kuwi ya durung oleh, mas karo adhik kudu luwih sregep sinau ya, aja gampang putus asa sing luwih sregp maneh,” pitutre bapak.
                Praupane adhikku wis bingung lan gugup kringrt anyep wis turut ing praupane. Jane aku kudu guyu nanging yen tak guyu mesti bakalan tukaran terus diseneni bapak.
                “Ngapa mas? Sajake arep ngece aku,” omongane adhikku tansah anyel karo aku.
                “ wes ana apa ta kok tukaran wae?” Sahutane bapak.
                “Pak aku kepingin niliki bijine adhik,” jawabku penasaran.
“mengko wae yen wis tekan omah ditiliki bareng-bareng mas,” jawabe bapak karo nyikep rapote adhik.
***
Sawise njupuk rapote adhikku, banjur njupuk rapotku. aku, adhik dibonceng bapak nganggo motor n max karo bapakku ning sekolahanku. Tekan sekolahan langsung ning kelasku. Bapakku wis telat amarga njupuk rapote adhikku dhisik. Bu guru ya wis melbu nang kelas gawa gobogan rapot. Banjur ngedumke rapot siji-siji urut presensi, nanging  aku urutan tengah. Biasane bu guru menehi weruh urutan sing juwara, nanging iki ndengareni ora diwacakake.
“Samuel Pete Alexander,” bu guru nimbali jenengku.
Bapakku banjur maju ning ngarepan. atiku rasane koyok bedhug ditabuh kringetku wis kaya bar adus bae. Bapakku mundur nemoni aku, banjur ngajak aku lan adhikku mulih. Bapakku nuturi apa bae mengko olehe kudu ikhlas amarga iku wis asile rekasane aku lan adhikku wis penasaran banget karo bijine, pengin ndang teka omah terus ndelok bijiku karo bijine adhik.
                Akhire tekan omah, aku lan adhikku wis gak sabar pengen ndelok bijine. Aku lan adhikku ganti klambi banjur mangan sik. Rampung mangan aku karo adhikku kumpul ning ngarep tipi. Bapakku pesen apa bae asil sing penting disyukuri, aja cilik atine.
“nggih pak,” jawabku bareng karo adhik.
Ibu kondur saking warung.
“asslamualaikum...”
“Walaikumsalam,” jawabku bareng karo aku, bapak lan adhikku.
Aku lan adhik padha salaman ning ibuk.
“buk kene tumud, niki badhe niliki bijine bocah-bocah,” ajake bapak marang ibuk.
Ibuk melu lungguh karo aku, bapak, lan adhik. Rapote adhikku dibukak bapak karo ibuk.
                “alhamdulillah dhik bijine sampun sae,” ngomonge bapak lan ibu ning adhikku.
                Bapak lan ibu ganti mbukak rapotku” alhamdulillah bijine sampun sae.,” ngomonge bapak ibuk ning aku.
Aku adhikku deleng-delengan biji.
                “Bijine adhik isih apik aku yes!” jawabku kathi seneng.
                “Iki mas hadiah e sing wis dijanjine karo bapak, sepatune sampeyan wes rusak ta?” karo menehne sepatu yeezy anyar.
                “suwun nggih pak, bu,” karo ngrangkul bapak ibuk. Atiku tansah seneng bungah banget amarga wis diparingi barang sing tak pengini lan tak butuhake.
***
“Yah...mas terus sing oleh aku ora tau,” karo membik-membik.
                “Kene kene dhik, bapak mau wis matur ta yen apa wae asile disyukuri nak,” karo ngrangkul.
                “apa-apa mas, mas terus ibuk bapak luwih sayang mas ketimbang aku!”karo nangis.
                “Ya Allah dhik aja kaya ngunu lah, mas oleh juwara ya amrga rekasane sinau terus ora males malesan, kowe sregepa sinau dhik,” kandhaku karo ngrangkul pundake.
Bapak banjur jupuk hadiah kanggo adhikku
                “iki nduk aja nagis maneh ya,” karo menehi hadiah e.
                Hadiah e dibuka “Yee... , oleh novel 2,” adhikku ngelap iluhe.
                “Nah ngunu loh nduk ora pareng nangis ya nduk,” karo ngelap iluhe adhikku.
                “Saiki adhik kudu luwih semangat lan sregep sinau ya, ben biso ngluwihi bijine mas dhik,” tuture ibuk.
                “umpomo yen bingung nggarap tugas utawa durung jelas nyuwun warah mas ya dhik,” kandhaku marang adhikku
                “iya mas, pak lan buk adhik tak segep sinau maneh saiki,” karo semangat
                Sakwise kedadean iku, aku karo adhikku dadi akur ora kaya ndisik sing gaweyane kerah kaya kucing karo tikus. Adhikku wis sregep takon-takon marang aku perkara tugas utawa sing dheweke durung ngerti. Bapak lan ibuk seneng ngerti aku akur karo adhikku.


Tidak ada komentar:

Posting Komentar