29. Shilfinaa A.I.R.A "DUKUN"

                                      DUKUN
Ana wong wadon sing isih enom sing percoyo ramalan. Dheweke kepingin weruh kahanan opo sing bakal kedadeyan ing uripe, dheweke sambang menyang dukun wedok tua sing iso nrawang kang akurat teko masa depan.

Dukun nyekeli loro tangane lan ngleboni alam bawah sadar. Lewat swara njerone dukun iku ngomong, "4 taun mengarep, kowe bakal ngolehi telu keberkahan lan ngolehi siji nasib ala."

Wong wedok mau mulih bengi iku, ing pikire kepingin weruh apa nasib apik lan ala sing ngenteni dheweke ing masa depan.

Sesok e, wong wedok iku ketemu karo wong lanang sing ganteng lan mulai pacaran. Dheweke tresno karo wong lanang iku kawit pertama ketemu sing nglakoni dheweke koyok ratu. Dheweke mikir iki nasib apik sing kapisan teko trawangane dukun kui.

Setahun kenal, wong lanang iku nglamar wong wedok iki. Wong tuane bener bener bungah. Nikahane digelar meriah, dirameni keluarga lan para kanca. Wong wedok iku seneng banget uripe kelakon persis harapane. Iki dadi keberuntungan kepindo dukun kui.

Pirang sasi sak wise rabi, dheweke meteng. Pasutri iku seneng banget . Dheweke gak sabar ngenteni jabang bayi iku lair lan sanga sasi bayi iku lair. Bayi wedok iku lair sehat. Iki dadi keberuntungan ketelune.

Wong wedok iku mulai gak tenang. Dheweke wes ngolehi telung keberuntungan, nanging saiki dheweke gak tenang mikir nasib ala sing ngenteni. Dheweke sadar gaiso nikmati uripe sing tenang lan terus kepikiran mala sing bakal teko. Lan saiki dheweke malih nduweni gangguan turu amarga pikiran mau.

Ing wengi iki, wong wedok iku ngimpi elek. Ing ngimpi iku, dheweke ndelok bayine turu angkler. Dumadak  sepasang tangan putih ngangkat bayi iku digowo ing jendelo. Dheweke ndelok tangan iku mbukak jendelo, lan nguncal bayi iku menjobo.

Wong wedok iku tangi karo keringetan. Jantunge was was. Dheweke cepet cepet mara ing kamare bayine lan ndelok kas
ur bayine kosong lan jendelo kebukak. Pas ndelok ing jendelo, dheweke njerit. Bayine sing ayu mapan karo getihe nyecer.

Uripe mawut, wong wedok iku yakin iki dadi nasib ala sing ditrawang dukun. Masio kedadeyan iki nggarai batin ajur, wong wedok lan bojone iku milih kuat lan nglanjutne urip.

Sesok wengine, wong wedok iku ngimpi elek maneh. Dheweke ndelok bojone turu. Dumadakan enek sapasang tangan putih teko kan nggowo glati landep. Tangan putih iku nujep-nujepke glati ning bojone. Wong wedok iku cuma bisa nonton karo meringis sedih bojone dipateni.

Dheweke tangi keringetan karo ati sing was was. Wong wedok iku ndelok bojone turu ing sandinge ana glatiglati mancep ini dadane lan darah nyecer.

Saiki wong wedok iku uripe ajur. Urip tenang e ilang. Anak lan bojone dipateni. Dheweke bingung karo trawangan dukun iku. Dukun nrawang siji nasib ala ora loro.

"Pie iki iso kedadeyan?", pikire. "Trawangan iku salah."

Wong wedok iku sambang dukun iku. "Dukun koyok pie kowe iki? Kowe nrawang siji nasib ala. Iku wes kedadeyan. Anakku wes mati! Kowe ora tau omong lek aku bakal ngolehi loro nasib ala. Bojoku yo mati!", wong wedok iku mbengok emosi.

Dukun iku sedih, prihatin ndelok wong wedok iku lan ndemek tangan wong wedok kui. "Mesakne. Kowe ora ngerti. Aku nrawang telu keberuntungan lan siji nasib elek. Keberuntunganmu ketemu wong lanang ganteng, rabi, lan nduwe anak. Nasib elekmu kowe bakal turu karo mlaku."